Τίτλος Έκθεσης: “ = L O V E ”
Τίτλος Εγκατάστασης: “THIS IS NOT A LOVE TREE”
ΔΗΜΟΣ ΠΟΛΙΧΝΗΣ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
12.03.08 - 30.03.08
Η ιδέα για το έργο προέρχεται από τις χαράξεις ονομάτων πάνω στα δέντρα. Το δέντρο λειτουργεί μέσα στην εγκατάσταση ως μονάδα που σύντομα μετασχηματίζεται σε δάσος. Η ερώτηση που προκύπτει είναι: γιατί οι άνθρωποι χαράζουν τα αρχικά τους πάνω στα δέντρα ως προέκταση των συναισθημάτων τους; Είναι αυτό μια μορφή έκφρασης της αγάπης τους και κοινοποίησής της; Η εννοιολογική σημασία είναι εμφανής. Αυτό που δεν μπορεί να «ειπωθεί», η ιστορία της επιθυμίας του «χαράκτη» καταγράφεται πάνω στο δέντρο σαν μια μορφή Μνημειακής Χαρακτικής. Η εικόνα των «αρχικών» κρύβει ένα πλήθος παθών και μια επικοινωνιακή ανάγκη. Όλο αυτό το ανώνυμο και «κωδικοποιημένο» συναίσθημα μεταβιβάζεται στην εγκατάσταση. Η εικαστική αυτή «μεταβίβαση»-ο όρος είναι δανεισμένος από την ψυχολογία και την ψυχανάλυση- λειτουργεί σαν ένα παιχνίδι. Αυτό το εικαστικό παιχνίδι δημιουργεί μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας με τον θεατή, τον εντάσσει στον χώρο και τον κάνει αναπόσπαστο μέρος του. Με τις εγκαταστάσεις ξεφεύγουμε από τη δισδιάστατη μορφή του έργου τέχνης και μεταφερόμαστε στην τρισδιάστατη μορφή τους στο χώρο. Τα χρώματα και τα υλικά ακολουθούν την ιδέα της εγκατάστασης και προσαρμόζονται σ΄αυτήν. Ο θεατής μπορεί να κάνει τους δικούς του συνειρμικούς συλλογισμούς και η θέαση είναι προσωπική του υπόθεση.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΒΕΛΩΝΗ
12 ΜΑΡΤΙΟΥ 2008
Τίτλος Εγκατάστασης: “THIS IS NOT A LOVE TREE”
ΔΗΜΟΣ ΠΟΛΙΧΝΗΣ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
12.03.08 - 30.03.08
Η ιδέα για το έργο προέρχεται από τις χαράξεις ονομάτων πάνω στα δέντρα. Το δέντρο λειτουργεί μέσα στην εγκατάσταση ως μονάδα που σύντομα μετασχηματίζεται σε δάσος. Η ερώτηση που προκύπτει είναι: γιατί οι άνθρωποι χαράζουν τα αρχικά τους πάνω στα δέντρα ως προέκταση των συναισθημάτων τους; Είναι αυτό μια μορφή έκφρασης της αγάπης τους και κοινοποίησής της; Η εννοιολογική σημασία είναι εμφανής. Αυτό που δεν μπορεί να «ειπωθεί», η ιστορία της επιθυμίας του «χαράκτη» καταγράφεται πάνω στο δέντρο σαν μια μορφή Μνημειακής Χαρακτικής. Η εικόνα των «αρχικών» κρύβει ένα πλήθος παθών και μια επικοινωνιακή ανάγκη. Όλο αυτό το ανώνυμο και «κωδικοποιημένο» συναίσθημα μεταβιβάζεται στην εγκατάσταση. Η εικαστική αυτή «μεταβίβαση»-ο όρος είναι δανεισμένος από την ψυχολογία και την ψυχανάλυση- λειτουργεί σαν ένα παιχνίδι. Αυτό το εικαστικό παιχνίδι δημιουργεί μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας με τον θεατή, τον εντάσσει στον χώρο και τον κάνει αναπόσπαστο μέρος του. Με τις εγκαταστάσεις ξεφεύγουμε από τη δισδιάστατη μορφή του έργου τέχνης και μεταφερόμαστε στην τρισδιάστατη μορφή τους στο χώρο. Τα χρώματα και τα υλικά ακολουθούν την ιδέα της εγκατάστασης και προσαρμόζονται σ΄αυτήν. Ο θεατής μπορεί να κάνει τους δικούς του συνειρμικούς συλλογισμούς και η θέαση είναι προσωπική του υπόθεση.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΒΕΛΩΝΗ
12 ΜΑΡΤΙΟΥ 2008
+017.jpg)
+019.jpg)
